Blog

“Ve eğer gerçekten hem satırlarımı okuyup hem de hissetmek istersen, “You are my sunshine..”

Biz!

Ve bizim içimizde ben, sen varsın, bizler varız.. Çok üzülürüz, çok şeye “hayır” demek zorunda kalırız ya da istediğimiz her şeyi yok sayarız.. Ne kadar güçlü olduğumuzu önce kendimize sonra da herkese kanıtlarız.

Düşünürüz ve düşündüğümüzün hep arkasında dururuz. Hayatımızın her anı güzel, hüzünlü, acı.. Hayatımız, unutulmayacak anlarla dolu.

Yine sık sık yaptığım bir şeyi yapıyorum.. Kendimle kalıp, hayatımın muhasebesini yapıyorum.. Bu sefer farklı olan, seninle de paylaşıyorum şu anı..Hayatın hızına inat seviyorum bu şarkıyı; “Yavaşla, zaman senin, her şey iyi olacak..”

Zaman su gibi akarken benden getirdiklerine, götürdüklerine, sevinçlerine, hüzünlerine akıyorum..Sabun kokusunu sevdim her zaman ve hep sakin melodiler cezbetti beni.. Yine böyle bir anda yazıyorum satırlarımı..

Keşkelerim o kadar çok ki, sanırım kendim için yaşadım.. Hep güçlü olmak, hep güçlü olmaya çalıştım ama hiç güçlü değildim aslında..Kendime güvendim en çok ama özgüven eksikliğimin zararlarını yaşadım hep..

Kimseye zararım dokunmadı kendimden başka.. Ağladığım da oldu, korktuğum da.. “Eyvallah” demenin güzelliğini sevdim hep.. Kalbimin sesini de dinledim, mantığımı kullanıp kalbimin acısının sesini de… Yanlışlarımla, doğrularımla yaşadım..

“Eyvah” dediğim anlarım da oldu, “İmdat” dediğim çığlıklarım da… Ve bir kez daha anladım; Hayatın sadece benim istediklerimden ibaret olmadığını, ben diye başlayan planların içine bizi koymadıkça, yıkılan hayallerden ibaret olduğunu..

İnanın bizi ayakta tutan duygular bir tutam sevgi, saygı, anlayış, hoşgörü.. Bir tutam güzel söz bizi yaşatan, gerisi teferruat..

Sabit olan tek şey, “Doğru sandığım yanlış davranışlarım”.. Onu değiştirmedikçe başkasının ahını almaya devam edeceğim. Onu denek olarak zehirlemeye gerek var mı? Gerek yok değil mi?

Korkuyorum.. Korkarız eski acıları bir daha yaşamaktan. Korkarız o insanların bizi bir daha üzmesinden. Korkarız, bir söyleyemediğimiz için bin kez kendimizi suçlamaktan. Korkarız yanlış insana değer verip pişman olmaktan…

Korkmamız lazım aslında…“Ne ben eski benim onlara sessiz kalacak, ne de onlar aptal değil; benim eski ben olduğumu sanacak.. Bilirler ki aynı şey bir daha olduğunda eskisinin de hesabı sorulacak..”

İlişkiyi başlatırken sadece duyguları kullanmayın.. Sonra mantığımızla öyle kavgalar ediyoruz ki, hayatta aynaya bakarken sancılar çekiyor bedenimiz.. Olan sadece ben dediğimize olmuyor, biz dediğimiz ne varsa yara alıyor.

“İlişkileri başlatırken sadece  duygularını kullanan, bitirirken de sadece mantığını kullanır.”

Çünkü, duygu tükenmiştir.

Aşkın sırrı, cehennemden korkmak, cenneti arzulamaktır; aşkın sırrı su yerine susuzluğu aramaktır.Sevgi Yıldız Ceylan